Powstanie kultury antyhumusowej

Jak więc zdjąć nogę z pedału?

Jeśli jest dostępny, z jakimś dobrym, staromodnym, powolnym życiem, atrakcyjną koncepcją, która mnie coraz bardziej pociągała w ostatnich tygodniach, ponieważ tempo moich codziennych postępów postępuje w tempie, które jest poza moją kontrolą.

W przeciwieństwie do ruchu #ThatGirl, który zachęca nas do samodoskonalenia – czyli sesji gimnastycznych o 7 rano, nieskazitelnie zdrowej diety i dziesięciostopniowych zabiegów pielęgnacyjnych – wzdłuż pełny harmonogram, #wolno żyjący uczy nas, no cóż, całkowicie zwolnić.

Entuzjaści tej radykalnej zmiany sposobu myślenia podkreślają, że chodzi o bycie świadomym tu i teraz, cieszenie się drobiazgami, gdy się dzieją, podejmowanie przemyślanych decyzji o tym, jak spędzać czas, i nigdy nie spiesz się ani nie przepełniaj nasze pamiętniki.

Mówią, że jest to o wiele zdrowsze niż nasza częsta skłonność do maniakalnego odhaczania rzeczy z naszej listy rzeczy do zrobienia, gdy staramy się dalej grindować.

@elsa.grace.evelyn życie z intencją #powolne życie #powolny poranek ♬ oryginalny dźwięk – Delaney Bailey

„Powolne życie to zasadniczo praktyka życia bardziej świadomie” – wyjaśnia Elsa Grace Evelyn, twórca treści, którego platformy uosabiają perspektywę z pocieszeniem zdjęcia i filmy żerowania, dzikiego pływania, porannych rytuałów i leśnych kąpieli.

„Moje dni spędzam na skupieniu się na życiu chwilą obecną tak bardzo, jak tylko mogę”.

Jakkolwiek cudownie to brzmi, wydostanie się z wyścigu szczurów nie jest takie proste.

Jednak chociaż pomysł rzucenia pracy i zniknięcia w lesie jest dość naciągany (nie wspominając o niepraktyczności), wartości, o których mówi Evelyn, są z pewnością warte przyjęcia, jeśli choć trochę martwimy się o nasze obecne samopoczucie.

„Slow life pochodzi z miejsca wyboru, a nie z miejsca działania, myślenia czy działania. To miejsce z wyboru, które zaczyna się od zwykłej ciekawości – dodaje.

I podkreślając korzyści płynące z tego sposobu myślenia, jeśli chodzi o radzenie sobie z depresją i lękiem, których często doświadczamy w wyniku kultury pośpiechu: „kiedy zdajesz sobie sprawę, że świat się nie kończy i ludzie nie nienawidzą cię, jeśli odmówisz rzeczy, spróbuj jeszcze raz, a potem po prostu idź dalej”.

„Im więcej zadajesz sobie pytanie „czy to jest coś, co naprawdę chcę zrobić, czy robię to, ponieważ czuję, że powinienem?” o wiele łatwiej jest po prostu przestać robić rzeczy, które ci się nie podobają”.

Wygląda na to, że płynięcie z prądem jest drogą naprzód.