Dwóch projektantów zamienia odpady żywnościowe w akcesoria domowe

Kosuke Arakiego

Jeden projektant obecnie tworzy podstawowe przybory kuchenne o nazwie „Animaz różnych organicznych odpadów spożywczych.

Podczas studiów w Royal College of Art w Londynie w 2013 roku, mieszkający w Tokio projektant Kosuke Araki zaczął dokumentować różne źródła marnowania żywności, które zauważył wokół siebie.

Po zbadaniu lokalnych rynków, sklepów i własnej kuchni Kosuke zaczął zbierać odpady żywnościowe, aby spróbować swoich sił w stworzeniu z nich użytecznego materiału. Przełączył się między suszeniem warzyw lub użyciem przewodnictwa do karbonizacji odpadów w węgiel drzewny – i oba zadziałały.

Kosuke odważnym ruchem wziął węgiel drzewny i zmieszał go z czymś, co nazywa „klejem zwierzęcym”, substancją uzyskiwaną przez gotowanie resztek kości i skóry ze skrawków mięsa. Teraz zmieszany materiał można łatwo formować w różne kształty, takie jak miski i kubki.

Każdy przedmiot zyskuje blask i wytrzymałość dzięki pokryciu „urushi”, tradycyjnym japońskim lakierem z soku drzewnego.

Głównym celem Kosuke jest zmiana naszego poglądu na wyrzucaną żywność.

Jedzenie z talerza lub miski, takie jak u Kosuke, pokazuje, jak „odpady” mogą wrócić na stół w funkcjonalny i całkowicie zrównoważony sposób.

Koncepcja zmienia nasze myślenie o odpadach, aby postrzegać je jako wartościowe, miejmy nadzieję, że spowoduje zmianę w naszych codziennych zachowaniach.

„Jedzenie to nie rzecz, ale życie. Zjadamy życie dla naszego istnienia. Jednak z braku uznania „konsumujemy” życie na ogromną skalę przemysłową… wyrzucając je na wysypiska śmieci” – mówi Kosuke.

Po dwuletnim eksperymencie z własnymi odpadami spożywczymi z gospodarstwa domowego Kosuke zdołał stworzyć kolekcję przedmiotów i poddać recyklingowi co najmniej 315 kg skorupek jaj, kości oraz zgniłych owoców i warzyw.

Barbary Gollackner

Austriacki właściciel restauracji i szef kuchni? Barbary Gollackner opracowała szereg artykułów stołowych, takich jak talerze, miski i sztućce wykonane z wyrzuconych materiałów rolniczych.

Gdy dowiedziała się o masowych marnotrawstwach żywności, jakie mają miejsce każdego roku w UE, została poproszona o eksperymentowanie z resztkami resztek z jej restauracji, domu i sprzedawców w jej okolicy.

Zbierając materiały organiczne, takie jak skórka wieprzowa i stary chleb, pozyskiwane z odpadów osobistych i przemysłowych, Barbara wysuszyła lub ugotowała materiał przed zmieszaniem go w pastę.

Podobnie jak Kosuke, musiała znaleźć sposób na strukturalne utrwalenie pasty. W swojej linii Barbara wybrała grzybnię zrobioną z grzybów. Ta naturalna substancja jest następnie umieszczana w drukarce 3D i niedługo potem przybiera różne kształty.

Dzięki biodegradowalnym i naturalnym właściwościom sztućców i zastawy stołowej można użyć jednorazowo lub wielokrotnie – a wszystko to bez pozostawiania trwałego śladu w środowisku.

Barbara mówi, że zespół nadal eksperymentuje z różnymi konsystencjami past drukarskich, a głównym wyzwaniem jest stosowanie bardziej złożonych kształtów. Jak na razie drukarki 3D nie radzą sobie ze skomplikowanymi projektami, ale technologia jest stale ulepszana.

Chociaż każda innowacja jest ekscytująca, prawdopodobnie jest jeszcze bardziej godna pochwały, gdy ma na celu zmniejszenie wpływu praktyk obciążających środowisko i społeczeństwo.

Ponieważ szukamy więcej możliwości ograniczania, ponownego wykorzystywania i recyklingu, wygląda na to, że liderami będą kreatywni, którzy są na tyle odważni, by wyglądać nieszablonowo.