Seaspiracy: niezachwiane spojrzenie na szkody wynikające z przełowienia

Prawda

Gdy podążamy za Alim w dół króliczej nory w mroczne głębiny przemysłu rybnego, po drodze napotykamy kilka wstrząsających faktów. W filmie dokumentalnym, który zawiera obrzydliwe zdjęcia brutalnie zabijanych delfinów, mówi coś o lekkości tych faktów, że pozostają one najbardziej przerażającym aspektem filmu.

seaspiracy wykonuje spektakularną pracę polegającą na spojrzeniu z perspektywy na szkody, jakie rybołówstwo wyrządza naszej planecie. Rewelacje, takie jak 46% Wielkiej Pacyficznej Plamy Śmieci składa się z wyrzuconego sprzętu wędkarskiego lub przemysł rybny zabijający więcej organizmów morskich w ciągu jednego dnia niż wyciek ropy z 2010 BP w ciągu 3 miesięcy utkwił w pamięci długo po obejrzeniu.

Kiedy Thred ulubiony ekolog George Monbiot ujawnia, że ​​ograniczenie plastikowych odpadów z oceanu nadal nie powstrzymałoby upadku życia morskiego z powodu komercyjnego rybołówstwa.

1. Oglądałem #Seaspiracja na Netflix zeszłej nocy. To genialna ekspozycja największego zagrożenia dla życia morskiego: wędkarstwa.
Ten wątek wyjaśnia, dlaczego tak rzadko słyszymy prawdę o tym, co dzieje się z naszymi oceanami.#Powiedzieć prawdę @GretaThunberg https://t.co/rSEb3aGcKZ

— George Monbiot (@GeorgeMonbiot) 26 marca 2021 r.

Ilustrowane przez zręczne infografiki, te fakty są tak przeklęte, że fizjoterapeuci proponują nową metodę wykrywania psychopatów poprzez oglądanie tego filmu przez badanych, a następnie oferowanie im ryby z frytkami na obiad i odnotowywanie ich reakcji.

Oczywiście to nieprawda (chociaż bym tego chciała) i są krytycy, którzy twierdzą, że seaspiracy równie bezczelnie podaje nieprawdziwe fakty. Dokument najlepiej przekonuje do swoich twierdzeń, dając firmom rybackim i agencjom ochrony środowiska możliwość przeprowadzenia wywiadów i pokazując widzom, jak często te rozmowy kończyły się prośbą o wyłączenie kamer.

Można śmiało powiedzieć seaspiracy oferuje najbardziej apokaliptyczne i pesymistyczne dane. Jeden wątpliwy „fakt” pokazany w dokumencie został podpalony przez ekspertów za sugerowanie, że oceany mogą być puste już w 2048 roku.

Jako Strażnik zgłaszaneProfesor Callum Roberts, profesor z University of Exeter, który specjalizuje się w ochronie mórz, zwrócił się do krytyków, stwierdzając:

„Nie stworzono go z powodu naukowego rygoru. Wykorzystuje techniki filmowego opowiadania historii, aby uzasadnić swoją sprawę. Moi koledzy mogą żałować statystyk, ale ich głównym przesłaniem jest to, że wyrządzamy ogromne szkody oceanom i to prawda. W pewnym momencie zabraknie. Niezależnie od tego, czy jest rok 2048, czy 2079, pytanie brzmi: „Czy trajektoria jest w złym kierunku, czy we właściwym?”.

Czy seaspiracy dostarczyć?

Jest wiele rzeczy, które mógłbym skrytykować seaspiracy bo z perspektywy filmowej. Tempo na początku jest tak szybkie, z tyloma dewastującymi faktami nałożonymi na siebie, że szybko tracisz nadwrażliwość, a ostatnia połowa jest ospała.

Jednak w kontekście przedstawionej przez film rzeczywistości, te filmowe aspekty niewiele znaczą. Jakiś czas po napisach zacząłem zastanawiać się nad tym, co zjeść na obiad i zmagać się z szokującymi faktami na czele mojego umysłu. Kilka dni później wciąż nie mogę uciec od mentalnego obrazu czerwieniejącego morza.

If Seaspiracy celem było zwrócenie uwagi na skalę szkód wyrządzanych przez przemysł rybny i odwrócenie uwagi aktywistów od rozpraszania przez plastikowe słomki (które stanowią zaledwie 0.03% odpadów z tworzyw sztucznych w morzu) – w kierunku prawdziwego winowajcy masakra morska – robi świetną robotę.

Dokument zaczyna się od tego, że bohater szuka prostego rozwiązania, które może podjąć, aby pomóc uratować ocean, a po 90 minutach zmowa doktora dostarcza ostatecznego komunikatu, który każdy może zastosować we własnym życiu: jedz mniej ryb.

Krótko mówiąc, tak. seaspiracy dostarcza.