Czy akcenty nadal odgrywają dużą rolę w naszej tożsamości?

W coraz bardziej zglobalizowanym świecie ludzie mają coraz bardziej zagadkowe akcenty. Czy akcenty nadal odgrywają rolę w tym, jak identyfikujemy siebie i innych?

„Zdecydowanie nie wierzono mi, gdy mówiłam, że jestem Norwegiem” — mówi Lea Dzifa Seeberg, która dorastała w Oslo, zanim przeniosła się do Wielkiej Brytanii niecałe pięć lat temu.

„Niestety, większość ludzi zakłada, że ​​jestem z USA” – mówi mi.

Ale jej akcent może się zmieniać od czasu do czasu, zmieniając się w zależności od tego, z kim rozmawia. Jest tak prawdopodobnie dlatego, że 22-latka dorastała z mieszanką języków i akcentów w domu i szkole, co oznacza, że ​​nie ma ustalonego sposobu mówienia, mówi.

Oznacza to również, że jest pytana, skąd jest o wiele częściej, niż by chciała.

Dzifa Seeberg uważa, że ​​ludzie mają coraz mniej wyraźnych akcentów ze względu na postępującą globalizację i dostępne podróżowanie. Ludzie mogą urodzić się w jednym miejscu, dorastać w innym i osiedlić się w trzecim, zbierając akcenty ze wszystkich tych miejsc, jednocześnie należąc do nich wszystkich w równym stopniu, dodaje.

Ale dla Fiony Brown, 43-letniej autorki i wykładowczyni z Leeds, tak nie jest.

W rzeczywistości Brown mówi, że włożyła wiele wysiłku, aby stonować swój charakterystyczny akcent z Yorkshire, kiedy po raz pierwszy przeprowadziła się do Londynu w 2001 roku, ponieważ to ją wyróżniało.

Zauważa, że ​​uprzedzenia dotyczące akcentu są nadal bardzo „rzeczą”, przy czym niektórzy mieszkańcy północy są często postrzegani jako „trochę grubi”, „niewykształceni” lub „zwykli”, podczas gdy osoby z akcentem Geordie – ludzie z Newcastle – są uważani za naprawdę przyjaznych .

Brown mówi, że czasy mówienia w „Received Pronunciation” – często określanym jako „angielski królowej” – minęły, ale ludzie nadal mają pewne błędne wyobrażenia na temat akcentów.

Dzifa Seeberg mówi, że media mają w tym dużą rolę do odegrania, zauważając, że zyskuje większy szacunek, kiedy łagodzi swój amerykański akcent.

„Prawdopodobnie niesprawiedliwie uprzedziłam amerykański akcent, oparty wyłącznie na programach telewizyjnych” – mówi.

W listopadzie 2022 r. Queen Mary's University of London ponownie pobiegł ankiecie dotyczącej akcentu przeprowadzonej pierwotnie 50 lat temu, w której poproszono ponad 800 osób o ocenę 38 różnych brytyjskich akcentów od jednego do siedmiu, w zależności od tego, jak przyjemne i prestiżowe były dla nich.

Naukowcy odkryli, że podejście do akcentów w Wielkiej Brytanii prawie się nie zmieniło – wciąż najbardziej ceniona jest wymowa „Receeded Pronunciation”, najniżej „Birmingham”, a „Afro-Karaibski”, „Indyjski”, „Liverpool” i „Cockney” wszystko w dolnej 10.

Według tłumacza ustnego i pisemnego Yeleny McCafferty ludzie są podświadomie nastawieni do akcentów. Ewolucja nie wyeliminowała naszej potrzeby identyfikowania naszych przyjaciół i wrogów – to nasz „instynkt przetrwania”, mówi.

To naturalne, że podświadomie pociągają nas akcenty, które brzmią podobnie do naszego.

McCafferty, która urodziła się w Rosji, zauważa, że ​​ludzie nigdy nie zgadną, że pochodzi z Europy Wschodniej, jeśli nie zobaczą jej twarzy lub imienia. Większość ludzi powie jej tylko, że słyszą niezidentyfikowany „brzęk”.

Dodaje, że jej akcent stał się teraz niejako częścią jej tożsamości. Mimo że nie jest szczególnie wyrazista, nigdy nie dostosowuje się do otoczenia.

„Czuję, że gdybym próbowała to zmienić w zależności od mojego otoczenia językowego, brzmiałabym fałszywie lub fałszywie” – mówi.

Czy McCafferty ma rację? Czy powinniśmy zmienić lub dostosować nasz akcent, aby pasował do nowego otoczenia lub dostosować się do nowych osób w naszym życiu?

Brown mówi, że z wiekiem nauczyła się radośnie akceptować swój akcent.

Często daje mi to przewagę nad ludźmi, którzy mnie pamiętają, i jest sprzeczne z tym, w co myślą, że wierzą, mówi.

Pomimo stosunku opinii publicznej do akcentów, badanie przeprowadzone przez Queen Mary ujawniło również, że osoby poszukujące pracy mogą znaleźć osoby rekrutujące, które są coraz mniej uprzedzone do akcentów.

Badacze poprosili 61 prawników i absolwentów zajmujących się rekrutacją absolwentów z wiodących międzynarodowych firm prawniczych z siedzibą w Wielkiej Brytanii, aby wypełnili pozorowane ćwiczenie rekrutacyjne, w którym ich oceny odpowiadały ocenom prawników, którzy widzieli tylko pisemne wersje pozorowanych odpowiedzi.

Stwierdzono, że przy wystarczającym przeszkoleniu pracodawcy mogą być w stanie oprzeć się stereotypom dotyczącym akcentu i wybierać kandydatów wyłącznie na podstawie zasług.