„In the Black Fantastic” najlepszą wystawą lata

Kara Walker wykorzystuje swoją słynną technikę wycinania, aby zgłębić ideologię bieli, podczas gdy Chris Ofili na nowo wyobraża sobie starożytne teksty, takie jak „Odyseja” Homera i Biblia z czarnej perspektywy.

„In the Black” zawiera również prace amerykańskiego artysty Nicka Cave'a, którego kapryśne kostiumy dźwiękowe są rzadko pokazywane w Wielkiej Brytanii. Te sztuki do noszenia są konstruowane przy użyciu znalezionych przedmiotów, wyróżniających się niesamowitym kolorem i skomplikowanymi teksturami.

Stworzone w odpowiedzi na pobicie Rodneya Kinga przez LAPD w 1992 roku, kombinezony zostały zaprojektowane tak, aby ukryć rasę i zachęcić widzów do patrzenia bez uprzedzeń. W ramach wystawy prezentowany jest nowy garnitur poświęcony George'owi Floydowi.

Od swojego otwarcia w zeszłym miesiącu „In the Black” wzbudza podekscytowaną dyskusję wśród krytyków. Vogue i Dazed nazwali wystawę Eshun „trzeba zobaczyć” i łatwo zrozumieć, dlaczego.

To, co sprawia, że ​​serial jest tak wyjątkowy i ekscytujący, to perspektywa skierowana do przodu. W przeciwieństwie do wielu wystaw eksplorujących pojęcia diaspory i rasy, „In the Black” unika retrospektywnego spojrzenia oraz poczucia straty i lamentu, które zwykle się z tym wiążą.

Ta idea patrzenia w przyszłość ma kluczowe znaczenie dla afrofuturyzmu, koncepcji wymyślonej po raz pierwszy w 1993 roku. Jego filozofia ostatecznie stawia pytanie, kto jest właścicielem przyszłości i jak możemy wykorzystać przeszłość do kształtowania naszej interakcji z nią.

To skrzyżowanie nauki i historii jest aktem odporności na przeszłość napisaną wyłącznie przez zwycięzców. Wykorzystując sztukę, tradycję i kulturową estetykę, „In the Black” przypomina nam, że przyszłość wciąż jest do zdobycia.

Celebrując czerń z tą futurystyczną perspektywą, wystawa ostatecznie celebruje czerń jako coś pełnego możliwości, a każdy artysta rozwija nieskończoną przyszłość, która się z tym wiąże.

„In the Black” to mile widziane oderwanie się od historycznego obiektywu, tak często obramowującego idee czerni. Chociaż nieodłącznym elementem jest to, że wymazywanie historii Czarnych jest ciągle niedostrzegane, odświeżające jest obserwowanie artystycznej ekstrapolacji tożsamości rasowej, która wybiega w przyszłość z pionierską nadzieją.