Jak „wirtualne pokoje ewakuacyjne” pomagają uczniom zapisać się podczas Covid-19

Stworzona, aby rozpalić wyobraźnię uczniów szóstej klasy (11 lat), The Harker School zatrudniła firmę z siedzibą w Denver, która specjalizuje się w internetowych pokojach ewakuacyjnych o nazwie Paruzal. To z pewnością wyjątkowe USP, damy im to.

Dzięki połączeniu przystępnych cenowo operacji low-tech: rozmowy Zoom, slajdów w formacie PowerPointa i mistrza gry, który poprowadził wydarzenia, Paruzal współpracował z Harkerem, aby opracować kilka gier o różnym stopniu trudności. Niektóre zawierają nawet subtelne odniesienia, które przyniosą punkty, jeśli szczególnie bystrzy uczniowie je wybiorą.

Umieszczeni w dziwacznych środowiskach, takich jak koncerty Bruce'a Springsteena, kawiarnie i pizzerie, uczniowie są poddawani próbie zadań wymagających czasu, takich jak: „Czy możesz znaleźć zapasowe ziarna kawy przed przybyciem krytyka kulinarnego?”. i „Czy spotkasz się ze Springsteenem w jego garderobie, zanim dziennikarz przyjedzie i ci przerwie?”

Mówi się, że jedna z bardziej wymagających gier odtwarza konfigurację corocznego pikniku w szkole. Zapasy potrzebne do zorganizowania wydarzenia są ukryte w zaszyfrowanych szafkach, których kombinacje zakopane są w różnych sekcjach biblioteki Harkera.

Dzięki odpowiedziom ukrytym zagadkowo wśród obiektów tła, takich jak plakaty lub notatki z przepisami, i często wymagających arytmetycznej i wywrotowej przebiegłości, uczniowie mówią mistrzowi gry, na której lokalizacji chcą się skupić, zachęcając ich do przełączenia się na odpowiedni slajd.

Ogólnie rzecz biorąc, w tej konkretnej grze – która zmienia się regularnie, aby uniknąć potencjalnego oszustwa – uczniowie mieli średni czas ukończenia 33 minut. Boję się pomyśleć, jaki byłby mój w wieku 26 lat.

„Oczywiście wynik nie jest jedynym czynnikiem”. Mówi Wódz Paruzalu James Warner, co sugeruje, że monitorowanie interakcji graczy jest równie cenne. „Robisz notatki z różnych występów, aby zidentyfikować ucznia, który krzyczy na jednego ze swoich kolegów w grze, a może jest ktoś, kto buduje konsensus”.

Co najważniejsze, najlepszą częścią tego pomysłu (i tego, dlaczego prawdopodobnie zostanie on przyjęty przez inne instytucje) jest to, że zapewnia wielu studentom uczciwą okazję do dokonania cięć.

Eric Nichols, wiceprezes ds. zarządzania rekrutacjami na Loyola University Maryland podsumowuje doskonale, stwierdzając: „Dla studentów na pograniczu akademickim te umiejętności mogą pomóc urzędowi rekrutacyjnemu zdecydować, z kim zaryzykować. To stawia wszystkich na równych zasadach”.