0
energia
Co to jest energia?
0 komentarze
Dokonując przełomowego posunięcia, Bangladesz otworzył swój pierwszy meczet specjalnie dla społeczności hidżra, czyli osób transpłciowych, oferując sanktuarium, w którym mogą praktykować swoją wiarę bez obawy przed dyskryminacją.
Dakshin Char Kalibari Masjid, położony w północnym mieście Mymensingh, jest świadectwem odporności i determinacji społeczności hidżry.
Ufundowany z datków społeczności i zbudowany na gruntach udostępnionych przez rząd, jednopokojowy meczet z blaszanym dachem wygląda skromnie, a jednocześnie stanowi znaczący kamień milowy w walce o równe prawa i akceptację w Indiach.
„Od teraz nikt nie może odmówić hidżry podczas modlitwy w naszym meczecie” – powiedziała Joyita Tonu, przywódczyni społeczności, z poczuciem dumy i ulgi. Utworzenie tej bezpiecznej przestrzeni nastąpiło po tym, jak wyznawcy hidżry zostali wcześniej wypędzeni z meczetu lokalnej społeczności, w obliczu bolesnej rzeczywistości wykluczenia z miejsc kultu.
Imam meczetu, 65-letni Abdul Motaleb, powtórzył tę opinię, stwierdzając: „Są jak wszyscy inni ludzie stworzeni przez Allaha. Wszyscy jesteśmy ludźmi. Może niektórzy są mężczyznami, niektórzy kobietami, ale wszyscy są ludźmi. Allah objawił wszystkim Święty Koran, więc każdy ma prawo się modlić.
Zwalczanie barier społecznych
Uznanie przez Bangladesz społeczności hidżry za „trzecią płeć” w 2013 r. było znaczącym krokiem naprzód, ale droga do prawdziwej równości pozostaje żmudna.
Hidżry w dalszym ciągu spotykają się z powszechną dyskryminacją ze względu na brak podstawowych praw, takich jak własność i małżeństwo. Mają także trudności ze znalezieniem pracy, a najbardziej zdesperowani w społeczności uciekają się do żebractwa lub pracy seksualnej, aby związać koniec z końcem.
„Ludzie mówili nam: „Dlaczego jesteście ludźmi hidżry tutaj, w meczetach? Należy modlić się w domu. Nie przychodź do meczetów” – powiedziała Sonia, 42-letnia wierząca w nowym meczecie. „To jest nasz meczet. Teraz nikt nie może odmówić.
Utworzenie tej inkluzywnej przestrzeni rzuca wyzwanie sztywnym normom społecznym i uprzedzeniom, które od dawna marginalizują społeczność hidżry. Służy jako latarnia nadziei nie tylko dla jednostek, które mogą teraz swobodnie praktykować swoją wiarę, ale także dla szerszej zmiany społecznej w kierunku akceptacji i zrozumienia.
