Machine Gun Kelly wypuszcza „Krwawe Walentynki” – recenzja

To prosta piosenka, która zagłębia się w utartą tematykę – Kelly jest zauroczony kimś, kto wydaje się bawić jego emocjami i nie odwzajemnia uczuć w ten sam sposób. Pomimo ostrej powierzchowności i emocjonalnie naładowanego liryzmu, utwór sam w sobie jest zabawnym, skocznym hymnem pop-punka, jego gitary są satysfakcjonująco zadziorne, a bębny Travisa Barkera zasilają zapierającą dech w piersiach energię, która płynie przez cały czas. W rzeczywistości brzmi bardziej jak Blink 182 niż którykolwiek z dwóch ostatnich rzeczywisty Blink 182 albumy, co jest dziwaczne.

Będę pierwszym, który przyzna, że ​​nie jestem największym fanem Machine Gun Kelly. Chociaż jego utwór Eminem diss „Rap Devil” jest często klaunowany przez wściekłych fanów Marshalla, wciąż był to szanowany wysiłek i pomógł wprowadzić jego nazwisko do bardziej hip-hopowego dyskursu. Poza tym utworem i garstką singli, do tej pory nigdy nie udało mi się naprawdę pokochać Machine Gun Kelly. „Bloody Valentine” jest moim ulubionym utworem, który porzucił do tej pory i mam wielką nadzieję, że cały LP będzie kontynuował tę samą linię odważnego, starego dobrego pop punka.

Możemy nawet uzyskać tutaj niektóre funkcje, takie jak Neck Deep, Blink 182, a nawet Real Friends. Wszystkie te zespoły absolutnie pasowałyby do tego stylu i wniosłyby wiele do stołu. Cały album nosi tytuł „Tickets To My Downfall” i ukaże się w tym roku.

Nie wiadomo jednak, kiedy rzeczywiście będziemy mogli zobaczyć te utwory na żywo, dzięki trwającej sytuacji koronawirusa. Na razie wszyscy będziemy musieli zadowolić się grą na gitarze powietrznej w naszych salonach.