Najlepsze doświadczenie VR w Londynie – recenzja

Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że nie możesz zabierać ze sobą żadnych telefonów, aparatów ani technologii – nawet cyfrowego zegarka. Przywiązują dużą wagę do autentyczności występu. Świadczy o tym fakt, że w pierwszej połowie interaktywnego doświadczenia zabawny aktor próbuje wyjaśnić technologię VR w XIX-wiecznej narracji. To oczywiście sprzęt obcych! Wygodne urządzenie do fabuły.

Początkowo zaprowadzono nas do sali, w której projekcja 3D wyjaśniała historię inwazji na Marsa oraz losy bohaterów dziennikarskich George'a Herberta i jego żony. W mylącym zakrzywieniu czasu dowiadujesz się, że przez następne dwie godziny będziesz widział rozgrywające się wydarzenia, od początku inwazji Marsa do ich porażki przez infekcję bakteryjną (to nie jest spoiler, tam są dosłownie plakaty informujące o tym w holu).

Przez następne dwie godziny jesteś wstawiony w coś, co można opisać tylko jako dobrze przemyślany sen gorączkowy. Nie zdradzę zbyt wiele dla tych z Was, którzy nie czytali książki, ale uczestnicy są prowadzeni do różnych pomieszczeń, korytarzami i klatkami schodowymi, i porywani przez aktorów reprezentujących postacie z książki Wellsa. Ogólnie rzecz biorąc, aktorzy i scenariusze IRL służą do rozwijania fabuły i wyjaśniania uczestnikom trwających wydarzeń. Jeśli aktorzy są po to, by „powiedzieć”, VR wchodzi na część „pokazową” wydarzenia.

W określonych odstępach czasu masz założyć „toppy” (zestawy słuchawkowe), aby „chronić oczy”. Następnie albo siadasz, albo kierujesz się bez celu do pustego pokoju, podczas gdy VR wypełnia puste miejsca. Wyobraź sobie stanie w samym środku bitwy między żołnierzami i marsjańskimi statywami, oglądanie ludzi, którzy zostają schwytani i powalani, oraz wodną podróż w dół płonącej Tamizy. Spełniasz rolę czysto obserwacyjną i na szczęście nie oczekuje się od ciebie żadnej pomocy.

Jako ktoś, kto nigdy wcześniej nie korzystał z VR, uderzyło mnie, jak bardzo cieszę się, że po prostu tam stoję i chłoną to doświadczenie. Technologia, choć nie do końca „realistyczna”, była mniej więcej tak ekspertem wizualnym, jak na rynku, a czasami może być przytłaczająca (była konkretna sekcja, w której nasz kamerzysta Elliot odszedł, wyglądając na nieco zielony skrzela). Myślę, że gdybym oczekiwał udziału w akcji (jak zwykle w przypadku gier VR), byłbym zdenerwowany i niewygodny. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że sam też bym się zranił.

WotW:TIE idealnie zachowuje równowagę między uczestnictwem a obserwacją. Nie przeciążają VR, ale wprawiają ją w ruch – czujesz się, jakbyś był świadkiem technologicznego i artystycznego spektaklu, gdy jesteś zanurzony w zestawie słuchawkowym, ale możesz też wrócić do „rzeczywistości” i biegać dookoła, zapewnienie, że doświadczenie nie stanie się zbyt jedną nutą.

Chociaż był to i nadal jest mój jedyny eksperyment z VR, mogę sobie wyobrazić, że w twoim salonie dynamika immersji zmieszana z całkowitym zastojem może wywoływać nudności. Byłoby to szczególnie trudne do utrzymania, gdy grafika techniczna jest wciąż trochę niesamowita. Ale tutaj nie napotkaliśmy takich problemów, a atrakcyjność VR jako nowości specyficznej dla tego doświadczenia naprawdę zwiększyła moje zaangażowanie w nią – zawsze rozwijała jakiś element historii i angażowała nas w nowy sposób.

Z pewnością były chwile, kiedy po zdjęciu zestawu słuchawkowego musiałem chodzić bardzo powoli i uważnie przyglądać się każdej twarzy przede mną, aby upewnić się, że są prawdziwe. Ale myślę, że to prawdopodobnie znak dobrze wykonanego doświadczenia VR – sprawia, że ​​​​lekko kwestionujesz swoją rzeczywistość, a jednocześnie nie doprowadzasz do szaleństwa.

Podczas tego doświadczenia łatwo było zauważyć, że VR skorzystało na drobiazgowym zaprogramowaniu i wykreśleniu: coś, co nie byłoby możliwe po dodaniu elementów VR do istniejących domowych mediów rozrywkowych. Produkcja rzeczywiście miała powód, by wykorzystać tę technologię – dodała element doświadczalny do historii, której inaczej nie dałoby się przeżyć (inwazja obcych). W ten sposób uniknął poczucia przyczepienia.

Zawsze byłam fanką wciągającego teatru dla tych, którzy nie cierpią na epilepsję lub silny niepokój (czasami może to być trochę stresujące) i pomyślałem, że to dobry przykład formy. Aktorzy byli znakomici, ale nie tak zaangażowani w absorpcję, że odmawiali interakcji z tobą. Wśród strachów przed skokiem były momenty humoru i łatwo było je wzmocnić bezczelnym winem w tematycznym barze podczas przerwy.

Podsumowując, WotW:TIE przedstawia się jako przygoda dla całej rodziny. Chociaż generalnie przekłada się to na „zajęcie zorientowane na dziecko z możliwością spożywania alkoholu”, naprawdę myślałem, że to doświadczenie sprostało opisowi. Fani książki Wells lub musicalu Wayne będą mieli wiele hołdów dla OG, a ci, którzy nie dbają o fabułę, będą się nią cieszyć dla dreszczyku emocji.

Wygląda na to, że VR nie jest martwy, po prostu hibernował. Cieszę się, że wpada w ręce ludzi, którzy wiedzą, jak skutecznie z niego korzystać, a nie tylko rzucać nim, chcąc nie chcąc, na ekran telewizora. Czy to skłoniło mnie do zakupu własnego zestawu słuchawkowego? Absolutnie nie. Czy to sprawiło, że chciałem polecić WotW:TIE innym? Absolutnie tak.