Menu Menu

Opinia – Reakcja Sama Smitha dowodzi, że androgynia jest selektywna

„Żadnych grubych ludzi” to komentarz, który często widywałem na profilach Grindra przyklejony do ich biografii, jak jakiś lśniący medal chwały – fatfobia w queerowej społeczności nie jest niczym niezwykłym. Nowy teledysk Sama Smitha jest ofiarą tego samego.

Nigdy nie było łatwo z dumą przyczepić do siebie przymiotnik „gruby”.

Termin ten był od dawna używany jako obelga, przekleństwo i znak wstydu. Wciąż pamiętam, jak ktoś mi powiedział w internecie, że jestem „za gruba” jak na ich gust. Później w życiu moje ciało powiedziało mi, że jest już wystarczająco dużo nienawiści i nie ma potrzeby, żebym się skręcała, obracała i przekształcała w określony sposób, żeby się dopasować. Zaakceptowałam swoje krągłości.

Pomimo moich osobistych postępów, fatfobia w społeczności queer pozostaje powszechna. Dowodem na to jest reakcja na najnowszy teledysk Sama Smitha.

Utwór nosi tytuł „I'm Not Here To Make Friends” i pochodzi z ich nowego albumu „Gloria”. Wideo przedstawia Sama w strojach o różnej rozwiązłości, podczas gdy wokół nich toczy się impreza. Jest ostry w tonie i obejmuje seksualność w całym spektrum.

Wideo otrzymało powódź grubych uwag ze strony zarówno konserwatystów, jak i społeczności queer, i przerażające było widzieć fale dezaprobaty zaledwie dzień po pierwszym wydaniu.

Tak duża, negatywna odpowiedź wydaje się sugerować, że androgynią można się pochwalić tylko na ciele, które jest konwencjonalnie uważane za „piękne”. Wygląda na to, że gwiazdy muzyki pop, aby zostać docenione i uwielbione w społeczności queer, muszą dostosować się do określonego standardu.

Wiele z tych standardów zostało ukształtowanych przez wybiórcze pokazywanie przez popularne media tego, jak wyglądają queerowe osoby, pary i związki.

Niezależnie od tego, czy chodzi o idealne linie szczęki postaci Timotheé Chalameta w „Call Me By Your Name”, czy doskonale umięśnione ciało Manu Rios w „Elite”, rutynowo pokazuje się nam queerowe ciała określonego typu i zbudowaliśmy nasze oczekiwania dotyczące miłości wokół nierealistycznego ideał.

Idealne ciała, mięśnie brzucha, mięśnie, ścięgna, klatka piersiowa, gładka skóra, bezwłosy, doskonały seks i jęki rozkoszy to wszystko, czego oczekujemy. W rzeczywistości wiele stereotypów związanych z queerową seksualnością i zmysłowością nie ma miejsca w prawdziwym świecie.

Osoby w rozmiarze plus size istnieć. Zasługujemy na miłość tak samo jak wszyscy inni i nie musimy zmieniać siebie ani naszych ciał, aby dopasować się do branżowego standardu lub narracji.

Wykonawcy w teledysku Sama Smitha – w tym sam piosenkarz – to prawdziwi ludzie. Wiele z nich nie jest wyrzeźbionych, by zmieścić się w pudełku stereotypowego „piękna”.

Od odważnej, ekstrawaganckiej mody, która odsłania ich krągłości, po bezkompromisową prezentację swobodnych sukienek, Sam Smith pokazuje piękno, zmysłowość, elegancję i miłość w swoich ciałach.

Smith nie jest pierwszą osobą, która znosi queerfobiczne i grubofobiczne reakcje za to, że jest po prostu gruba, queer i szczęśliwa.

Na przykład reakcje na teledyski Lizzo były przez lata równie żywiołowe. Spotkała się z brutalną fatfobią za to, że jest plus size, pozytywna, pewna siebie i nieskruszona w swojej seksualności.

To zajęło znaczący publiczna reakcja na ludzi ze społeczności queer, aby również okazali uznanie dla Smitha, znacznie bardziej niż niektórzy ich rówieśnicy.

Ta pozytywna reakcja na fatfobiczne zastraszanie była powolna w porównaniu z uwagą, jaką Harry Styles otrzymał po swojej androgynicznej okładce Vogue'a. Fani i słuchacze LGBTQ+ znacznie szybciej wyśpiewywali jego pochwały i potępiali niesprawiedliwą krytykę, a to publiczne uprzedzenie powinno zostać zakwestionowane.

Dlaczego androgynia czy zmysłowość jest doceniana tylko na szczupłej sylwetce, a nie na osobie plus size? Dlaczego odsłanianie strojów i „seksowności” miałoby ograniczać się tylko do ciał, które odpowiadają odwiecznym kanonom piękna? Być może najważniejsze jest to, dlaczego społecznie szybciej wspieramy i bronimy tych, którzy pasują do określonej definicji atrakcyjności?

Androgynia jest nie tylko dla sprawnych ciał, a moda nie jest tylko dla ciał, które mieszczą się w konwencjonalnych pudełkach. Bycie wygodnym w swoim ciele i autentyczne wyrażanie siebie jest piękne. Muzyka Sama Smitha jest odą do tego.

dostępność