Zrozumienie problemu afrykańskiej malarii

Wyzwanie malarii w Afryce

Afryka jest bardziej narażona na infekcje malarią niż reszta świata, mimo że tej chorobie można zapobiegać i można ją leczyć.

Według ostatnich raportów WHO w 241 r. zgłoszono 2020 mln przypadków. Globalnie malaria spowodowała 627,000 2020 zgonów w 95 r. Afryka odpowiada za 96% wszystkich przypadków i XNUMX% wszystkich zgonów.

Dzieci są najbardziej narażoną grupą, odpowiadając za 80% zgonów w Afryce Subsaharyjskiej. Wzrost liczby infekcji i zgonów był spowodowany Covid-19.

Najbardziej dotknięte kraje to Nigeria, Demokratyczna Republika Konga, Tanzania i Mozambik, które odpowiadają za ponad połowę wszystkich zgonów z powodu malarii.

Kobiety w ciąży pozostają bezbronne i podatne na ukąszenia komarów, zwłaszcza w odległych regionach Afryki. W 2019 r. WHO szacuje, że ponad 12 milionów ciąż było narażonych na malarię, co skutkowało utratą płodów, niską masą urodzeniową i innymi chorobami.

Omawiając kontrolę malarii w Afryce Subsaharyjskiej, należy wziąć pod uwagę regionalne wyzwania, które mogą powodować dodatkowe stresy i komplikacje.

Po pierwsze, choroba jest ściśle związana z ubóstwem. Malaria rozwija się głównie w regionach o złych warunkach życia, które sprzyjają rozmnażaniu się komarów, oraz wśród osób o złych warunkach społeczno-ekonomicznych, które uniemożliwiają im dostęp do wysokiej jakości opieki zdrowotnej.

Ponadto Afryka Subsaharyjska znajduje się w regionie o klimacie odpowiednim do rozmnażania i rozmnażania samicy komara Anopheles.

Chociaż przyczyna przewagi malarii w tym regionie nie ogranicza się do tego, to warunki klimatyczne charakteryzujące się wysoką temperaturą i obfitymi opadami w Afryce Subsaharyjskiej odgrywają główną rolę w tej chorobie.

W większości krajów Afryki Subsaharyjskiej brakuje wsparcia rządowego wymaganego do skutecznej kontroli malarii.

Bez rozsądnych polityk chroniących przed finansowymi praktykami korupcyjnymi większość stosowanych strategii kontroli niezmiennie traci moc z czasem.

Ponadto system opieki zdrowotnej w Afryce Subsaharyjskiej charakteryzuje się ograniczonym dostępem do usług i produktów medycznych, brakiem zasobów ludzkich w zakresie opieki zdrowotnej, brakiem funkcjonujących placówek zdrowotnych oraz ogólnym brakiem świadczenia wysokiej jakości usług opieki zdrowotnej.

Ograniczanie malarii

Od dziesięcioleci wdrożono kilka środków mających na celu zwalczanie malarii.

Od oczyszczania obszarów krzaczastych po spanie w łóżkach nasączonych środkami owadobójczymi, środki te są mniej skuteczne na obszarach Afryki Subsaharyjskiej dotkniętych ubóstwem. Niedawno Chiny dołączyły do ​​40 krajów uznanych przez WHO za wolne od malarii, co czyni je pierwszym krajem w regionie Zachodniego Pacyfiku WHO, któremu przyznano ten certyfikat.

Oczekuje się, że masowe wprowadzenie szczepionki na malarię rozpocznie się pod koniec 2022 roku. Brytyjski gigant farmaceutyczny GlaxoSmithKline (GSK) zapowiedział, że będzie dostarczał co najmniej 15 milionów dawek rocznie.

Biorąc pod uwagę roczną liczbę infekcji, wymagane dawki mogą wzrosnąć z 80 milionów do 100 milionów, aby w pełni dotrzeć do najbardziej dotkniętych regionów.

Ostatni tydzień, Zarząd Sojuszu Gavi zatwierdził inwestycję w wysokości 155.7 miliona dolarów na lata 2022-2025 w celu wsparcia wprowadzenia, zakupu i dostawy szczepionek do krajów Afryki Subsaharyjskiej.

Poczekajmy i zobaczmy postęp w najbliższej przyszłości.