ONZ uzgadnia przełomowy globalny traktat w celu wyeliminowania odpadów z tworzyw sztucznych

Zgromadzenie Środowiskowe ONZ zatwierdziło rezolucję o stworzeniu do 2024 r. pierwszego na świecie globalnego traktatu dotyczącego zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Określany jako „najważniejszy zielony układ” od czasu porozumienia paryskiego z 2015 r., podobno zgłosiło się do niego 175 krajów.

We współczesnym życiu jest kilka nieuniknionych sytuacji; śmierć, podatki i góry na górach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych.

Jednak po raz pierwszy w tym stuleciu istnieje prawdziwa nadzieja na stworzenie świata, w którym to ostatnie nie stanowi już takiego problemu. Przyznajemy, że z 400 mln ton z materiałów, które są nadal produkowane co roku, prawdopodobnie myślisz „przynęta na kliknięcia!”

Wręcz przeciwnie, mówimy tutaj o autentycznym i prawnie wiążącym traktacie bezpośrednio od Zgromadzenia Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska – io takim, który jego dyrektor wykonawczy, Inger Andersen, określa jako „najważniejszą międzynarodową umowę od czasu porozumienia klimatycznego w Paryżu. '

Podczas gdy konkretne mandaty dotyczące produkcji, używania i utylizacji tworzyw sztucznych nie zostały jeszcze w pełni ustalone dla 175 zaangażowanych krajów, ta aprobata stanowi zielone światło dla rozpoczęcia tego procesu. Oczekuje się, że wszystkie szczegóły dokumentu zostaną całkowicie sfinalizowane i prawnie wprowadzone w życie do końca 2024 roku.

Ogłoszenia ujawniają, że ostateczny projekt ustawy będzie dotyczył „pełnego cyklu życia plastiku od źródła do morza”. Finansowanie z sektorów rządowego i prywatnego zostanie uruchomione w celu "promowania zrównoważonej produkcji i konsumpcji tworzyw sztucznych, w tym projektowania produktów, gospodarowania odpadami i podejścia do gospodarki o obiegu zamkniętym".

Podczas gdy staramy się odciąć głowę węża – to nasza nadmierna produkcja jednorazowych tworzyw sztucznych – z przyjemnością usłyszysz, że dotyczy to 5 bilionów Innym priorytetem są już istniejące elementy zagrażające naszym ekosystemom morskim.

Andersen, słusznie ubolewając nad ludzkością za „zaduszenie każdej części globalnego oceanu” bezsensownym marnotrawstwem, uważa, że ​​ta deklaracja intencji jest ogromnym kamieniem milowym „zamknięcia tego brzydkiego rozdziału”.