Kluczowe wnioski z tegorocznego szczytu G7

Przywódcy ogłosili również nowe wysiłki mające na celu dalsze zakłócanie zdolności Rosji do pozyskiwania środków na jej wojnę; zamknij luki umożliwiające uchylanie się; dalej zmniejszać zależność od rosyjskiej energii i ograniczać jej przyszłe moce wydobywcze; i ograniczyć dostęp Rosji do międzynarodowego systemu finansowego.

„Brutalna agresywna wojna Rosji stanowi zagrożenie dla całego świata z naruszeniem podstawowych norm, reguł i zasad społeczności międzynarodowej” – czytamy w komunikacie końcowym. „Potwierdzamy nasze niezachwiane poparcie dla Ukrainy tak długo, jak długo będzie to potrzebne do zaprowadzenia wszechstronnego, sprawiedliwego i trwałego pokoju”.

Zełenski, który przybył do Hiroszimy w sobotę, szuka szerszego poparcia dla dziesięciopunktowego planu pokojowego, który wymaga wycofania sił rosyjskich z Ukrainy przed rozpoczęciem jakichkolwiek negocjacji.

Robi to przez zwracając jego uwagę do pozyskania krajów niezaangażowanych, takich jak Brazylia i Indie, w celu zwiększenia presji na Rosję. Premier Indii Modi, który jak dotąd odmówił potępienia inwazji, powiedział, że Indie zrobią „wszystko, co w naszej mocy”, aby pomóc zakończyć wojnę.

Z kolei prezydent Brazylii Lula de Silva powiedział, że „stanowczo odrzuca użycie siły jako środka rozstrzygania sporów”.

Gospodarka i środowisko

Finansowanie klimatu i rozwoju było priorytetem, zwłaszcza że coraz częściej postrzega się je jako wektor konkurencji z Chinami i Rosją. Spowodowało to większą spójność G7 w zakresie propozycji, takich jak wspólne uruchamianie 100 miliardów dolarów rocznie na finansowanie klimatu do 2025 roku.

Przywódcy przedstawili sposób, w jaki partnerzy G7 pracują nad osiągnięciem celów porozumienia paryskiego.

Uznając, że pilnie wymaga to znacznych nowych zachęt, polityki przemysłowej oraz inwestycji publicznych i prywatnych, zobowiązali się do współpracy w celu zapewnienia, że ​​przepisy i inwestycje sprawią, że technologie czystej energii staną się bardziej przystępne dla wszystkich krajów i pomogą napędzać globalną, sprawiedliwą transformację energetyczną który nie pozostawi nikogo w tyle.

„Aby zaradzić obecnemu kryzysowi energetycznemu spowodowanemu agresją Rosji przeciwko Ukrainie i osiągnąć nasz wspólny cel zerowej emisji netto najpóźniej do 2050 r., podkreślamy rzeczywistą i pilną potrzebę i możliwość przyspieszenia transformacji czystej energii, sposób na zwiększenie jednocześnie bezpieczeństwa energetycznego” – czytamy w komunikacie.

Jednak niejasne zobowiązania grupy do wycofania paliw kopalnych i osiągnięcia wspólnego celu, jakim jest zerowa emisja dwutlenku węgla netto najpóźniej do 2050 r., aby utrzymać w zasięgu limit globalnego ocieplenia wynoszący 1.5°C, ponownie spotkały się z krytyką.

„Przepaść między ambicjami grupy G7 a wymaganiami nauk o klimacie jest wyraźna i pogłębia się” – stwierdziła organizacja kampanii Greenpeace w oświadczeniu. „Kiedy przywódcy G7 odmawiają zmiany biegów, skazują obecne i przyszłe pokolenia na głębsze pogrążenie się w kryzysie klimatycznym. Czas ucieka.

Jeśli chodzi o zwalczanie skrajnego ubóstwa, zaangażowanie członków spoza G7 zajęło centralne miejsce, gdy grupa wydała wspólne oświadczenie w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego, konkretne oferty dla krajów wschodzących w zakresie minerałów i energii, a także starania o lepsze reprezentowanie Afryki na G20 w celu odzwierciedlić to.

Przywódcy podkreślili swoje zaniepokojenie faktem, że poważne wyzwania w zakresie obsługi zadłużenia utrudniają postęp w realizacji celów zrównoważonego rozwoju.

Ponownie podkreślili pilną potrzebę zajęcia się podatnością na zadłużenie w krajach o niskich i średnich dochodach, zmobilizowali 14.9 mld USD na budowę bardziej odpornych, bezpiecznych i sprzyjających włączeniu społecznemu systemów żywnościowych oraz pochwalili wysiłki podejmowane przez wielostronne banki rozwoju w celu przeglądu i przekształcenia ich modeli biznesowych w lepsze zająć się zmianami klimatycznymi, pandemiami, niestabilnością i konfliktami, które są nieodłącznym elementem ograniczania ubóstwa i wspólnego dobrobytu.

„Pytanie brzmi, w jaki sposób kraje te realizują swoje zobowiązania i czy wysiłki zmierzające do realizacji tych zobowiązań rzeczywiście się łączą” – mówi politolog Iana Chonga, kto uważa jak państwa członkowskie G7 przekładają ten konsensus w namacalne, postępowe działania w przyszłości.