Rozbicie alarmującego „raportu podsumowującego AR6” IPCC

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu wydał „ostateczne ostrzeżenie” w sprawie klimatu. Najnowszy raport podsumowuje pięć lat wstrząsających statystyk dotyczących globalnego wzrostu temperatury, emisji paliw kopalnych i wpływu na klimat.

„Okazja, by zapewnić wszystkim znośną i zrównoważoną przyszłość, szybko się zamyka” – ostrzega w swoim najnowszym raporcie Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu.

Ten gigantyczny 6-stronicowy dokument, nazwany Raportem Syntezy AR8,000, przedstawia skompilowane dane z pięciu lat dotyczące globalnego wzrostu temperatury, emisji paliw kopalnych i wpływu na klimat. Zastępujące przesłanie jest dokładnie takie, jak można się spodziewać: działaj teraz lub przygotuj się na radzenie sobie z konsekwencjami w nadchodzących stuleciach.

Jeśli nie masz pewności co do harmonogramu raportów IPCC, jest to podsumowanie kilku dokumentów tematycznych opublikowanych w latach 2018-2023 – w tym punkt zwrotny Globalne ocieplenie 1.5 st, dane o tym, jak szkodliwe antropogeniczne gazy cieplarniane się stają i wstrząsająca demonstracja tego, jak zmienią się części planety stać się nie do życia w następnej dekadzie.

Następny cykl raportów IPCC, „Siódma ocena”, nie jest spodziewany przed co najmniej 2027 r., co oznacza, że ​​ten tekst powinien (teoretycznie) stanowić podstawę dla krytycznego siedmioletniego okresu poprzedzającego rok 2030.

Najnowszy przegląd, skierowany do decydentów, którzy są uprawnieni do wprowadzania zmian na szeroką skalę, pokazuje, że postępy w zakresie łagodzenia skutków od czasu jego poprzednich ustaleń w 2014 r. nie były wystarczająco drastyczne. „Prawdopodobnie ocieplenie przekroczy 1.5 stopnia Celsjusza podczas 21^st wieku” – czytamy.

Oto kluczowe ustalenia, które musisz znać.

Spojrzenie na skutki ocieplenia o 1.1 stopnia Celsjusza

Globalne temperatury są obecnie o około 1.1 stopnia Celsjusza wyższe niż przed erą przemysłową, co powoduje zmiany klimatu na Ziemi, które są bezprecedensowe w najnowszej historii ludzkości.

Nie tylko stężenie dwutlenku węgla nie ma sobie równych od co najmniej 2 milionów lat, poziom mórz podniósł się szybciej niż w jakimkolwiek poprzednim stuleciu przez 3,000 lat, oceany ocieplają się szybciej niż w jakimkolwiek okresie od końca ostatniej epoki lodowcowej i następuje cofanie się lodowców na skalę niespotykaną od 2,000 lat.

Choć te statystyki są już szokujące, dodatkowe przyrosty ocieplenia z czasem tylko pogorszą ich odczyt. Każde 0.5 stopnia Celsjusza wzrostu temperatury spowoduje zauważalny wzrost częstotliwości i nasilenia fal upałów, gwałtownych powodzi i susz na szeroką skalę.

Dla wyobrażenia o skali, fale upałów, które pojawiały się średnio raz na 10 lat przy niewielkim wpływie człowieka, będą występować 4.1 razy częściej przy ociepleniu o 1.5°C i 5.6 razy przy ociepleniu o 2°C.

Naukowcy zasugerowali, że gdyby ocieplenie osiągnęło tak niepokojące rozmiary, pokrywy lodowe Zachodniej Antarktydy i Grenlandii mogą stopić się prawie całkowicie, co doprowadzi do wzrostu poziomu mórz o kilka metrów.

 
Niektóre skutki są już nieodwracalne

Wiele społeczności nieproporcjonalnie dotkniętych zmianami klimatycznymi ucierpiało z powodu skutków tak poważnych, że wyrządzonych szkód nie można naprawić.

Niektórzy zajmujący się tym, co nazywamy „twardymi” granicami adaptacji, widzą krytyczne straty w różnorodności biologicznej i źródłach utrzymania, których nie można przywrócić dzięki przyszłemu finansowaniu ze strony bogatych krajów.

Na przykład społeczności przybrzeżne w tropikach widziały, jak giną całe systemy raf koralowych, które kiedyś wspierały ich gospodarkę i bezpieczeństwo żywnościowe. W międzyczasie podnoszący się poziom mórz wywraca do góry nogami nisko położone dzielnice, które są zmuszone porzucić cenione miejsca kultury.

Złowieszcze prognozy zawarte w przeglądach naukowych sugerują, że ocieplenie powyżej 1.5°C spowoduje niedobory wody w zimniejszych obszarach lodowcowych, po których nie będzie można nawigować. Przy 2°C produkcja podstawowych produktów żywnościowych dramatycznie spadnie, a 3°C zagrozi zdrowiu społeczności w niektórych częściach południowej Europy.

Podczas gdy niektórych spotkał już smutny i nieodwołalny los, my tylko podrapaliśmy się po powierzchni, jeśli chodzi o zakres szkód, jeśli inni nie są teraz wspierani przez fundusze na odporność.

W zasadzie uzgodniono przepływy finansowe do tych, którzy ponieśli straty i szkody podczas COP27, ale raport przypomina nam, że szczegóły pozostają niejasne.

Dlaczego świat musi porzucić paliwa kopalne

Emisje dwutlenku węgla z istniejącej i planowanej infrastruktury paliw kopalnych prowadzą nas na niebezpieczną ścieżkę do znacznie powyżej 1.5°C.

Liczby przewidują, że ścieżki do zera netto do 2050 r. polegają na ograniczeniu emisji dwutlenku węgla do zaledwie 510 gigaton netto. Jednak sumując koszty bieżących operacji związanych z paliwami kopalnymi i projektów w przygotowaniu, z pewnością przekroczymy ten limit o około 340 gigaton – co daje łączne przekroczenie do niepokojących 850 gigaton.

To oczywiście oznacza, że ​​wszelkie nasze cele ekologiczne, a na pewno warunki porozumienia paryskiego, zależą prawie wyłącznie od tego, czy świat może szybko odejść od spalania paliw kopalnych.

W bliższej przyszłości IPCC stwierdza, że ​​globalne emisje muszą osiągnąć szczyt przed 2025 r., aby pozostać w granicach modeli 1.5°C. Emisje gazów cieplarnianych będą musiały wówczas szybko spaść, spadając o 43% do 2030 r. i o 60% do 2035 r. w stosunku do poziomu z 2019 r.

Nawet jeśli kraje w pełni wypełnią swoje zobowiązania klimatyczne (NDC), badania WRI stwierdza, że ​​zmniejszyłyby one całkowite emisje o zaledwie 7% do 2030 r., w przeciwieństwie do 43% wymaganych do utrzymania ocieplenia poniżej 1.5°C.