Dlaczego tak trudno jest uzyskać sprawiedliwość w sprawach związanych z pornografią zemsty?

„Wiele ocalałych zgłosiło, że kiedy bardzo odważnie i odważnie zgłosili się na policję w sprawie wykorzystywania wizerunku intymnego, zostali zwolnieni, a nawet oskarżeni o udostępnienie zdjęć sprawcom”.

„Panuje kultura mizoginii” – mówi Nusrit Mehtab, były funkcjonariusz policji, który doświadczył jej na własnej skórze. „Nie można tego lekceważyć, to jest wszędzie, szczególnie w policji”.

Nusrit spędziła 32 lata w policji metropolitalnej, pracując pod przykrywką i zwalczając terroryzm, ale niestety poczuła, że ​​musi odejść po tym, jak stanęła w obliczu dyskryminacji rasowej, seksualnej i religijnej.

„Oni [policja] zachowywaliby się bezstronnie, bo tego nie rozumieją, a jeśli czegoś nie rozumiesz, to nie możesz sobie z tym poradzić” – mówi. Myślę, że prawdopodobnie w dużej mierze obwinia się ofiary.

„Ludzie rzeczywiście dokonują własnych założeń, ponieważ policjanci to ludzie, a to, że po drugiej stronie masz kobietę, nie oznacza, że ​​jest to bardziej wyrozumiałe”.

Choć przyznaje, że uzyskanie wyroku skazującego jest niezwykle trudne, twierdzi, że nie jest to niemożliwe, pod warunkiem, że dostępne zostaną dowody, a metody policyjne zostaną skrupulatnie sprawdzone. Choć powinna to być formalność, to później zbyt często decyduje.

Nusrit wyjaśnia, że ​​gdy zdjęcie lub film trafia do Internetu, zwłaszcza na niektórych stronach dla dorosłych, często „żyje własnym życiem” i trafia w kilka miejsc, co utrudnia usunięcie treści i ustalenie, kto je przesłał .

Tak było w przypadku Charleya, którego zdjęcia znaleziono na amerykańskiej stronie internetowej, nad którą władze brytyjskie nie mają jurysdykcji.

„Myślę, że policja jako całość ma poważne problemy i naprawdę będą musieli zebrać siły, aby sobie z tym poradzić, ponieważ moim zdaniem rośnie liczba porno zemsty” – mówi Nusrit.

Opisała metodologię policji jako „niezdarną” i zakwestionowała uczciwość Prokuratury Koronnej w przypadku eskalacji postępowań.

„Konieczna jest całkowita przebudowa systemu. Cały system sądownictwa karnego, jeśli chodzi o przestępstwa na tle seksualnym, jest po prostu całkowicie nieodpowiedni”.

Podczas naszej dyskusji Jess wyjaśniła, że ​​kolejną kluczową kwestią jest brak zrozumienia, w jaki sposób stosować przepisy dotyczące nadużywania wizerunku intymnego w siłach policyjnych. Choć udostępnianie takich zdjęć bez zgody jest nielegalne od 2015 r., ofiary regularnie są odrzucane.

Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku przypadków związanych z „groźbami udostępnienia” – z wielu doniesień wynika, że ​​policja odprawiała ofiary, ponieważ nigdy nie udostępniano zdjęć i nie rozumiano skutków kontroli przymusowej.

Mamy nadzieję, że Ustawa o bezpieczeństwie online, które właśnie wchodzi w życie, ułatwi skazanie osób udostępniających intymne zdjęcia bez zgody, niezależnie od tego, czy są one prawdziwe, czy zmienione cyfrowo.

Chociaż jest to przełomowe ustawodawstwo o ogromnym potencjale, zapewnienie prawidłowego stosowania prawa to zupełnie inna sprawa – szczególnie w policji.

„Ważne jest, aby funkcjonariusze policji przeszli odpowiednie, spójne szkolenie w zakresie nadużywania wizerunku intymnego, aby rozumieli przepisy prawne dotyczące tak zwanej „pornografii zemsty” i mogli zebrać dowody potrzebne do postawienia zarzutów sprawcom” – mówi. Jessa Eageltona.

Zauważa również, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Ministerstwo Sprawiedliwości nie udostępniły jeszcze żadnych informacji na temat tego, w jaki sposób wdrożono kryminalizację gróźb udostępniania ani w jaki sposób będzie to monitorowane.

Jest rzeczą oczywistą, że biorąc pod uwagę stale ewoluujący charakter niegodziwych zachowań i nadużyć w Internecie, należy opracować plany zapobiegawcze – najlepiej na podstawie informacji o ofiarach i ekspertach. Nusrit uważa, że ​​„w sprawie [przestępstw na tle seksualnym] należy rozpatrywać odrębny sąd”.

Ann natomiast uważa, że ​​strony internetowe, na których zamieszczane są treści, powinny ponosić odpowiedzialność za szkody, ponieważ sprawcy często nie są w stanie im zapłacić. Prawdopodobnie jest to również najlepszy sposób na postawienie administratorów witryn w stan gotowości i, miejmy nadzieję, przede wszystkim odwiedzenie ludzi od popełniania takich przestępstw.

W idealnej sytuacji wskaźnik skazań byłby wysoki, a proces wsadzania sprawców przemocy za kratki byłby łatwy. Jednak dowody pokazują, że rzadko się to zdarza, począwszy od wadliwego systemu prawnego po lekceważącą policję.

Niemniej jednak ulepszenia ustawy o bezpieczeństwie w Internecie mogą mieć kluczowe znaczenie, aby większa liczba ofiar mogła uzyskać sprawiedliwość, na jaką zasługują, i chronić innych przed takim samym losem w przyszłości. Możemy tylko żyć nadzieją.