„Cybernasiona” mogą kiedyś wyhodować nasze pojazdy i urządzenia medyczne

Naukowcy opracowali „cybernasion” zdolne do wyhodowania struktur stworzonych przez człowieka, chociaż minie kilka lat, zanim ich użyjemy.

Chcesz usłyszeć najbardziej naciągniętą, ale naukowo wykonalną historię w historii?

Naukowcom udało się stworzyć „cyber nasienieskłada się z setek kawałków cyfrowo zakodowanych informacji, które algorytmicznie przekształcą się w dowolny wstępnie ustawiony projekt. To prawda, brzmi to mentalnie, ale nauka jest solidna.

W tajemniczy sposób opracowane przez wynalazców z Queen's University Belfast, Loughborough University i University of York, nasiona te rozpoczną się od pojedynczej komórki w programie CAD (projektowanie wspomagane komputerowo).

W momencie aktywacji nasionko wyrośnie podobnie jak łodyga rośliny. To, co początkowo mogło być 10 cm kwadratem materiału, teoretycznie może urosnąć do pełnowymiarowej powierzchni zewnętrznej sterowca. Choć brzmi to wyrafinowanie, nie jest to tak proste, jak rzucanie namiotu.

Dzięki tym nasionom pojedyncze komórki będą rosły i mnożyły się, aż osiągną określony rozmiar, w którym to momencie algorytm komputerowy aktywuje nowe zachowanie. Przez cały czas zmieniając parametry wagi, wzrostu, koloru i gęstości, waga rośnie, a struktura staje się bardziej zdefiniowana pod względem kształtu i funkcji.

Pierwsze w historii produkcyjne „cybernasiona”, które rośnie jak roślina, ma zostać ożywione.

Ziarno cybernetyczne umożliwi generowanie nowych produktów, od części do samolotów po urządzenia medyczne, w dowolnym miejscu na świecie za naciśnięciem jednego przycisku.@Qubmae. | @EPRSC

— Queen's University Belfast 🎓 (@QUBelfast) 24 czerwca 2021 r.

„Nasiono generuje komórki, które dzielą się i kopiują, tworząc bardzo złożone kształty, ale stają się żywotne dopiero po spełnieniu określonych warunków” – mówi profesor Mark Price.

Pomyśl o codziennych programach komputerowych, które tworzą fraktale z zestawów reguł kodowania. W pewnym sensie cyberzasiewy są fizyczną manifestacją tego samego systemu. Można powiedzieć, że to ostatni etap ewolucji druku 3D.