Ekskluzywnie – Dzień Różnorodności Biologicznej COP27 z Kasha Slavner

Wątek: Nasz Redaktor miał okazję porozmawiać z Tobą w zeszłym roku o procesie powstawania Twojego filmu dokumentalnego, Opowiadacz o wschodzie słońca. Ciekaw jestem, jak zmieniła się Twoja kariera od tego czasu (tj. co widziałeś i czego się nauczyłeś), gdy nadal podkreślasz związek między klimatem a kwestiami społecznymi poprzez film.

Kasza: W zeszłym roku uczestniczyłem w COP26, pracując nad swoim filmem dokumentalnym 1.5 Stopnia Pokoju. To była moja pierwsza sesja produkcyjna w terenie. W tamtym czasie naprawdę trudno było znaleźć powiązania między kryzysem klimatycznym a konfliktem w Niebieskiej Strefie [COP]. W tym roku obserwujemy wiele zmian, jeśli chodzi o uznanie nierozerwalnego związku między nimi, i to jest pozytywne.

Nadal śledzę historie młodych ludzi, którzy łączą te dwa ruchy między pokojem a sprawiedliwością klimatyczną. A w 2023 roku nadal zastanawiamy się nad kontynuacją produkcji filmu. Tak więc niewiele się zmieniło, jeśli chodzi o moją własną karierę, ale wiele się zmieniło, jeśli chodzi o rozmowy, które toczą się wokół tych kwestii – i to jest dobra wiadomość.

Thred: Czy możesz podzielić się z nami czymś lub kilkoma rzeczami, których byłeś świadkiem podczas procesu tworzenia filmu, a które miały na ciebie największy wpływ?

Kasza: Absolutnie. To, co uważam za najważniejsze w opowiadaniu historii o klimacie i kręceniu filmów, to podkreślanie piękna i różnorodności naszych naturalnych ekosystemów w sposób, który budzi podziw i podziw dla natury.

Musimy mieć ten instynkt, aby chronić nasze środowisko naturalne, ponieważ jesteśmy częścią naszego środowiska naturalnego. Nie istniejemy ponad naturą.

Jesteśmy częścią ekosystemu i swoimi działaniami wytrącamy z równowagi cały ekosystem. Więc naprawdę musimy uważać na sposób, w jaki wchodzimy w interakcje z naturą, i myślę, że to przychodzi wraz z opowiadaniem historii. A także sposób, w jaki myślimy o sobie w odniesieniu do natury i sposób, w jaki postrzegamy nasze środowisko naturalne.

Więc to jest jedna rzecz, na której zdecydowanie się skupiam, jeśli chodzi o różnorodność biologiczną. Jedną z rzeczy, która wywarła na mnie ogromny wpływ w poznawaniu tych zagadnień i wzajemnych powiązań między tymi zagadnieniami, była siła ludzi do mobilizacji, do ochrony praw natury.

Są kampanie np Zatrzymać Ecocide International, które usiłują skłonić Międzynarodowy Trybunał Karny do uznania, że ​​niszczenie naszego środowiska naturalnego powinno być przestępstwem międzynarodowym. Nie powinniśmy mieć prawa w nieskończoność zabierać naturze i wydobywać z natury, jakby nie miało to żadnych konsekwencji. Podczas procesu kręcenia filmu i będąc tutaj na COP, nauczyłem się, że mamy obowiązek chronić i zachowywać nasze środowisko naturalne.

Jeśli mamy taką moc tworzenia negatywnych zmian, mamy również taką moc tworzenia pozytywnych zmian.

Thred: Dziś na COP przywódcy dyskutują, jak wykorzystać siłę naturalnych ekosystemów do łagodzenia zmian klimatu. Czy są przypadki, w których widziałeś, jak lokalne społeczności współpracują z naturą, a nie przeciwko niej, aby rozwiązać problemy związane z klimatem?

Kasza: Myślę, że wiele rozmów na temat zmian klimatu, łagodzenia i adaptacji często wraca do technologii. Ale często to nie jest tak naprawdę odpowiedź, która wyciągnie nas z systemu, który stworzyliśmy.

Musimy przyjrzeć się rozwiązaniom kryzysu klimatycznego opartym na przyrodzie, a to wiąże się ze słuchaniem i skupianiem się na rdzennych głosach i rdzennym przywództwie.

Ludność rdzenna jest odpowiedzialna za zachowanie około 80% światowej różnorodności biologicznej. Są ekspertami w życiu w zgodzie z naturą i wiodącymi rozwiązaniami opartymi na naturze w każdym znaczeniu tego słowa. Często projekty wydobycia ropy naftowej i projekty wydobycia zasobów mają miejsce w ich naturalnym środowisku, zakłócając różnorodność biologiczną, zakłócając ekosystemy i zakłócając ich styl życia. Myślę, że przywództwo tubylców absolutnie musi być w centrum tego wszystkiego. To jest coś, o czym wiele się nauczyłem przez ostatni rok.

Thred: Czy zauważyłeś, że głosy rdzennej ludności są reprezentowane na COP27 w większym stopniu niż w zeszłym roku? Jak byś to porównał?

Kasza: Zdecydowanie więcej wysiłku ze strony społeczeństwa obywatelskiego ma na celu skupienie głosów ludów tubylczych. Wiele przestrzeni negocjacyjnych, do których społeczeństwo obywatelskie lub obserwatorzy tak naprawdę nie mają dostępu, jest zdominowanych przez mężczyzn o określonym statusie ekonomicznym lub pochodzeniu.Brakuje więc różnorodności w negocjacjach. Ale obecność społeczeństwa obywatelskiego tutaj naprawdę stara się być na pierwszym planie. Chcą mieć pewność, że nie stracimy głosu rdzennych mieszkańców w tej rozmowie i nadal będziemy włączać ich w procesy decyzyjne. Ludzie na pewno to popierają.

Thred: W swoim nowym zwiastunie dokumentalnym dużo uwagi poświęcasz eko-lękowi i wiem, że młodzi ludzie, których interesuje stan planety, czują dokładnie to samo. Czy masz jakieś rady, jak radzić sobie z tymi uczuciami?

Kasza: Myślę, że jeśli chodzi o radzenie sobie z myślami i uczuciami w związku z tym intensywnym kryzysem, ludzie powinni szanować swoje uczucia, zamiast próbować je odpychać. To naturalne, że czujesz się przytłoczony, sfrustrowany lub przestraszony o przyszłość lub teraźniejszość. Ponieważ ludzie już doświadczają kryzysu klimatycznego, nie jest to tylko rzeczywistość przyszłości.

Czasami rozmowa na temat eko-lęku koncentruje się na konsekwencjach w przyszłej rzeczywistości, podczas gdy jest to w dużej mierze doświadczenie przeżywane obecnie.

Jedną rzeczą, która utrzymuje nas na ziemi – lub utrzymuje mnie na ziemi – jest więź ze społecznością, więź z ludźmi, którzy troszczą się o te same problemy co ty i którzy próbują je zmienić. Poszukiwanie tej społeczności i wsparcia ze strony rówieśników może być bardzo cenne i pomocne. Pomaga radzić sobie i rozmawiać o tych emocjach, które mogą być naprawdę niepokojące. Znalezienie wsparcia, przyjaźni i powiązań. Myślę, że to również daje motywację do dalszego działania.

Thred: Mogę sobie wyobrazić, że opowiadanie tych historii i pokazywanie problemów społecznych i środowiskowych jest niezwykle oczyszczającym doświadczeniem, ponieważ naprawdę uczestniczysz w dokonywaniu zmian. Zastanawiam się, czy stało się to dla ciebie ujściem?

Kasza: Absolutnie, tak. To takie prawdziwe. Myślę, że przez ostatni rok, chociaż niewiele się zmieniło w mojej karierze, wiele się zmieniło, jeśli chodzi o to, że znajduję poczucie wspólnoty z ludźmi, którzy naprawdę rozumieją, czym się pasjonuję. Wspieramy się nawzajem bez względu na wszystko i zawsze jesteśmy tam, aby wezwać się nawzajem, jeśli zajdzie taka potrzeba. Dopingujemy się nawzajem. Myślę, że to bardzo podnosi na duchu. Zdecydowanie pomaga mi radzić sobie z uczuciem niepokoju lub przytłoczenia.

Thred: Ponieważ zbliżamy się do ostatnich dni szczytu, jaką masz nadzieję, że zostaną uzgodnione zasady ograniczania skutków globalnego ocieplenia w przyszłości?

Kasza: Nie chcę, żeby to trochę spadło, ale nie jestem w stu procentach przekonany co do wyniku.

Kraje Globalnej Północy nie zobowiązują się do powstrzymania ekspansji paliw kopalnych do wydobycia ropy i gazu, co jest jedną z kluczowych rzeczy, których potrzebujemy, aby powstrzymać nas przed przekroczeniem naszego limitu 1.5 stopnia. Mimo to język wokół konferencji koncentruje się na celu, jakim jest 1.5 stopnia, podczas gdy tak naprawdę jest to granica, której nie powinniśmy przekraczać. Musimy zostać poniżej ten cel. Dlatego istnieje Porozumienie Paryskie, ponieważ mamy ten pułap, który uniemożliwi nam zobaczenie znacznie większych katastrof klimatycznych i skutków dotykających ludzi na masową skalę.

Musimy zmienić sposób, w jaki postrzegamy globalny wzrost temperatury o 1.5 stopnia Celsjusza jako cel, ponieważ to ryzyko zdejmuje część odpowiedzialności.

Jeśli mówimy „cel”, to jest jak „och, próbowaliśmy, ale przegapiliśmy”. Wiesz, zawsze możesz trochę oddalić się od celu, ale naprawdę musimy myśleć o tym w kategoriach tego progu, którego nie możemy przekroczyć.

Chciałbym również zobaczyć większe zaangażowanie w finansowanie strat i szkód. Wierzę, że Tuvalu, jeden z krajów wyspiarskich Pacyfiku, zobowiązał się do podpisania traktatu o nierozprzestrzenianiu paliw kopalnych.

To jest coś, co bardzo chciałbym zobaczyć, aby rządy, które tu są, nabrały większego rozpędu. Jest jakiś postęp, ale długa droga przede mną.

Thred: Kończąc mocnym akcentem: czego możemy się spodziewać po tobie w przyszłości? Czy są jakieś konkretne tematy, które chciałbyś udoskonalić w swojej pracy, a których być może jeszcze nie miałeś okazji?

Kasza: Chciałbym móc powiedzieć, że widzowie mogą oczekiwać czegoś więcej niż tylko ten jeden film, ale proces tworzenia filmu jest tak intensywny i długotrwały, że wciąż czekamy na jego ukończenie do przyszłego roku.

Mam nadzieję, że będziemy mogli świętować inaugurację i że ludzie będą mogli zobaczyć historie młodych ludzi, którzy łączą ruchy i którzy patrzą i żyją z przecięciami pokoju i sprawiedliwości klimatycznej. To jedyna rzecz, którą naprawdę nie mogę się doczekać, aby podzielić się nią ze wszystkimi.

Jeśli chodzi o przyszłość, myślę, że zawsze będę wykorzystywał opowiadanie historii jako narzędzie do podniesienia na duchu historii młodych ludzi lub osób, które są na najniższym poziomie wprowadzania zmian transformacyjnych. Więc to jest mój obiektyw. Naprawdę chcę prezentować historie w sposób, który motywuje ludzi do działania.

W związku z premierą filmu będziemy opracowywać wezwania do działania w zakresie polityki, wezwania do działania w mediach społecznościowych oraz przewodniki po zasobach, w które młodzi ludzie będą mogli się zaangażować po premierze filmu. Miejmy nadzieję, że pomoże to widzom dowiedzieć się, w jaki sposób mogą osobiście podjąć działania, rozpocząć tworzenie tych powiązań dla siebie i znaleźć tę społeczność w tym zjednoczonym ruchu na rzecz pokoju i sprawiedliwości klimatycznej.