Galeria Tate wypłaca sześciocyfrową rozliczenie trzem artystom

Dlatego wiadomość o osadzie Montserrat i Sharrocks napełniła mnie tak radosnym niedowierzaniem. 

Ben Quinn napisał w tym tygodniu, że Tate w końcu zgodził się na pozew obu artystów, po tym jak galeria odmówiła zamówienia już uzgodnionego rocznego programu Sharrocka. Zawrócił, gdy Sharrocks ogłosiła, że ​​będzie pracować z Monstserrat. 

Jade Monstserrat, czarnoskóra artystka, która zajmuje się rzeźbą i sztuką na żywo, wcześniej wysuwała zarzuty wykorzystywania seksualnego i niewłaściwego zachowania przeciwko handlarzowi dziełami sztuki Anthony d'Offay. 

I oto d'Offay był głównym darczyńcą Tate. Galeria zawieszony kontakt z nim w 2018 r. w sprawie zarzutów molestowania seksualnego ze strony trzech kobiet. 

Roszczenie Sharrocksa przeciwko Tate zostało wydane w tym roku, twierdząc, że dyskryminacja, wiktymizacja i nękanie na podstawie Ustawy o równości. 

Artystka powiedziała, że ​​była podekscytowana tym, że została poproszona o stworzenie trzech prac w głównych witrynach Tate z okazji 20-lecia Tate Modern. Ale Sharrocks była zdumiona, gdy dyrektor powiedział jej, że nie może pracować z Montserrat nad projektem. 

Reżyserka Tate, Maria Balshaw, rzekomo uzasadniła, że ​​Montserrat jest „wrogo nastawiona” do tej instytucji, i taki był zjadliwość jej roszczeń wobec Tate – i samej Balshaw – że udział we współpracy nie byłby „bezpieczny” w galerii. Kij ciężkim przewracaniem oczami. 

Sharrocks publicznie wykrzyczał hipokryzję Tate'a po komentarzach Balshawa. „Publicznie [oni] twierdzą, że są skoncentrowani na transformacji i uczeniu się, ryzyku, zaufaniu itp., ale w praktyce szybko przenieśli się do wyciszyć, wykluczyć i wymazać”. 

„Zadaniem Tate jest wspieranie artystów, a nie darczyńców” – kontynuowała. „Tate zapomniała o tym, kiedy nalegali na wykluczenie Jade z programu, który pomogła opracować”.

Ugoda wypłacona Sharrocks, Montserrat i współkuratorce Madeleine Collie jest ważnym punktem zwrotnym. 

Publikacja sztuki Grassroots „The White Pube” opisała osadę jako „wielkie wiadomości ze świata sztuki” i chwaliła odporność Sharrocks, Montserrat i Collie: 

„Nie wyobrażam sobie, jaką energię i presję musieli odczuwać ci trzej artyści w walce z największymi i najgorszymi z nich wszystkich. Cieszę się, że znaleźli tę rezolucję, cieszę się, że może ona zainspirować innych w podobnych sytuacjach, i cieszę się, że więcej szkodliwych praktyk Tate jest dyskutowanych na szczeblu krajowym”. 

Od tego czasu Tate wydał oświadczenie dotyczące ugody i traktowania proponowanego projektu Sharrocksa. 

„Podczas gdy [odwołanie projektu Sharrocks] było starannie przemyślaną decyzją, Tate żałuje sposobu, w jaki zakończył się związek. Oprócz uzgodnienia ugody z poszkodowanymi przeprosiliśmy za spowodowane cierpienie”.