Ostateczny raport IPCC potwierdza rolę mediów w postrzeganiu i radzeniu sobie z kryzysem klimatycznym.
Globalne media na temat zmian klimatycznych stale rosną od lat 1980. XX wieku. W badaniu przeprowadzonym w 59 krajach naukowcy odkryli, że zasięg wzrósł z 47,000 2016 artykułów w latach 17-87,000 do około 2020 21 w latach XNUMX-XNUMX.
Dzięki temu rosnącemu zasięgowi i skutecznemu informowaniu o nauce, niesprawiedliwości i nadziei kryjących się za zmianami klimatycznymi i rozwiązaniami, media mogą pomóc w dalszych działaniach na rzecz klimatu. Wielu twierdzi jednak, że kryzys klimatyczny wciąż nie jest wystarczająco uwzględniony, co pozostawia niewykorzystany potencjał, jeśli chodzi o media kształtujące dyskurs na temat łagodzenia zmiany klimatu.
Ale to może iść w obie strony. Okazyjnie, według IPCC, rozpowszechnianie dezinformacji przez zorganizowane kontr-ruchy podsyciło polaryzację i miało negatywny wpływ na politykę klimatyczną.
Innymi słowy, zwiększenie zasięgu w mediach niekoniecznie prowadzi do większej dokładności.
Na przykład w USA dokładna komunikacja nauk o klimacie została znacznie podważona przez ruchy przeciwne. W wielu krajach wzrost podejrzeń o „fałszywe wiadomości” i wynikająca z tego nieufność w mediach nadal podsycają stronnicze podziały w sprawie zmian klimatycznych, zagrażając ambitnej polityce klimatycznej.
Nawet przy rosnącym konsensusie wśród dziennikarzy co do podstaw naukowych stojących za zmianami klimatycznymi, pozostaje dużo miejsca na podejmowanie decyzji, które kwestie należy podkreślić, a które bagatelizować.
Będąc tak złożonym i globalnym problemem, który obejmuje wszystko, od nauki, ekonomii, kompromisów i nie tylko, daje dziennikarzom, partiom i grupom interesu możliwość sformułowania problemu, aby służył ich interesom i przekonaniom, jeden „The Puzzle of Monogamous Marriage” mówi.