Ludzie i lokalna przyroda nadal walczą o ziemię w Parku Narodowym Dinder w Sudanie, przyczyniając się do złożonego i powszechnego problemu z ochroną Afryki.
W większości krajów afrykańskich dzika przyroda stanowi olbrzymi procent gospodarki i sprowadza znaczne nakłady ruchu turystycznego. .
W ciągu ostatnich kilku dekad Afryka jako kontynent zintensyfikowała ochronę dzikiej przyrody i obecnie znajduje się w czołówce ochrony. Ten zwiększony nacisk na wspieranie zwierząt doprowadził jednak do nasilenia konfliktów o ziemię między ludźmi a dziką przyrodą w wielu krajach afrykańskich.
Zgodnie z Sojusz na rzecz ochrony przyrody, „Konflikt między dzikimi zwierzętami” odnosi się do problematycznych sytuacji między dzikimi zwierzętami a ludźmi. Spory pojawiają się, gdy wymagania dotyczące dzikiej przyrody pokrywają się z naszymi, co prowadzi do ogromnych kosztów zarówno finansowych, jak i środowiskowych.
Przedstawiliśmy kilka przykładów tego, w jaki sposób to nakładanie się może powodować problemy po obu stronach – i co robią kraje, aby rozwiązać ten problem.
Park Narodowy Dinder i trwający kryzys
Głównym przykładem tej dzikiej przyrody i ludzkiego napięcia jest Park Narodowy Dinder w Sudanie.
Park jest połączony z Parkiem Narodowym Alatash w Etiopii i jest domem dla dużych kotów, takich jak lamparty i gepardy, a obserwacje hien i lwów są często rejestrowane późno w nocy.
Park został ogłoszony rezerwatem chronionym pod rządami anglo-egipskimi w 1935 roku i miał wtedy bardzo małą populację.
Z biegiem lat ta populacja wzrosła masywnie. Obecnie potrzeba więcej ziemi pod uprawę roślin, aby wyżywić lokalnych mieszkańców, co spowodowało, że park stał się wdzierany i przeludniony. Wioski w okolicy również potrzebują ziemi do prowadzenia hodowli bydła i zaczęły przenosić się do chronionych obszarów parku w poszukiwaniu pastwisk dla swojego bydła.
W wyniku całego tego wzrostu lokalnym władzom coraz trudniej jest chronić dziką przyrodę tego obszaru, a jednocześnie pomagać obywatelom, którzy desperacko potrzebują przestrzeni do uprawy żywności i wyżywienia się.
Wysiłki mające na celu przesiedlenie mieszkańców wioski okazały się w dużej mierze nieskuteczne, ponieważ twierdzą, że to ich ziemia przodków i odmawiają wykorzenienia.