Jak pandemia zmieniła nasze postrzeganie czasu

Nowy artykuł neurobiologa kognitywnego Niny Rouhani odkrył, że izolacja w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się COVID-19 znacząco wpłynęła na naszą zdolność dokładnego przypominania sobie wydarzeń – odkrycia, które są zgodne z zanikami pamięci doświadczanymi przez więźniów. 

Chociaż prawie wszyscy zgadzają się, że czas mija bardzo dziwnie, odkąd pandemia wybuchła na początku 2020 r., dyskusja o tym, jak niektóre dni wydają się wieczne, podczas gdy ćmy wydają się latać, stała się męcząca.

Do tej pory, to znaczy, ponieważ A nowy papier przez neurobiologa poznawczego Ninę Rouhani dał nam ważny powód, by w końcu skonfrontować się z tym, jak dziwaczne może być myślenie o ostatnich kilku latach.

Jak ujawniają jej odkrycia, izolacja w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się COVID-19 nie tylko zwiększyła popularność TikTok, przyspieszyła istniejące trendy w pracy zdalnej i utrudniła nasze umiejętności społeczne.

Badając wpływ kwarantanny na nasze postrzeganie czasu, Rouhani odkrył, że znacząco wpłynęła ona na naszą zdolność dokładnego przypominania sobie wydarzeń, w pewien sposób jest to zgodne z zanikami pamięci doświadczanymi przez więźniów.

Dzieje się tak, ponieważ postrzeganie czasu jest zjawiskiem psychologicznym, co oznacza, że ​​czynniki zewnętrzne mogą modyfikować sposób, w jaki go doświadczamy.

Ponieważ pandemia była źródłem powszechnej depresji i niepokoju, a także stresujących wymagań fizycznych i psychicznych, dystans między wspomnieniami zmniejszył się, jak kompresowanie maseczki.

Potem była monotonia, w której brak zmieniającego się kontekstu pomieszał wszystko w skompresowaną kulę identyczności.

Jak mówi Rouhani: „kiedy jedziesz na wakacje i wracasz, wydaje się, że minęło stulecie, ponieważ zmiana scenerii prowadzi do większej liczby wspomnień, więc wydaje się, że jest dłuższa – blokady zrobiły coś przeciwnego”.

Tak więc, tak jak astronomowie mierzą ekspansję kosmiczną, śledząc rosnącą odległość między galaktykami, Rouhani przyjrzał się subiektywnie zgłoszonym odległościom między ważnymi wydarzeniami informacyjnymi, aby przetestować tę teorię.

Udowadniając, że ma rację, uczestnicy badania zapamiętali wydarzenia podczas COVID-19 jako bliższe sobie niż te, które miały miejsce w podobnej odległości przed lub po zatrzymaniu świata.

Jeśli pandemia wydaje się zamazana lub jeśli szczegóły nie przychodzą od razu do głowy, badanie pomaga wyjaśnić dlaczego, podkreślając, jak zmienne może być nasze poczucie czasu.

Rouhani uważa, że ​​„zakotwiczenie” wydarzeń życiowych jest niezbędne do dokładnego zapamiętania osi czasu, których brakowało po rozpoczęciu blokad.

„Jesteśmy świadomi czasu. Jesteśmy świadomi kruchości czasu. Jesteśmy świadomi tego, co się dzieje, gdy zabiera się ci czas na robienie tego, na co masz ochotę” mówi Ruth Ogden, profesor psychologii w Wielkiej Brytanii.

„I to jest prawdziwa rzecz, która się zmieni, to sposób, w jaki ludzie cenią czas”.