Ty decydujesz — czy pokolenie Z może sobie pozwolić na celebrowanie młodości?

„Ponieważ wszystko, czego chcieli, to tania i łatwa alternatywa” – dodaje. „Nie do wykrzyczenia przez kogoś na moralnej wyżynie”.

Collias i Jacob Wedderburn-Day's Treepoints zostały założone jako sposób na wywarcie wpływu na planetę, na której oboje im zależy. Do pewnego stopnia motywacją do ich startu był również strach. „Gwałtowny wpływ pogody w tym roku jest bardziej oczywisty niż kiedykolwiek wcześniej” – mówi Wedderburn-Day. „Zwłaszcza w Europie jest to bardziej lokalne, niż kiedykolwiek widzieliśmy”.

Ale mają też wielkie, pozytywne cele dla nowo założonej firmy. W ciągu najbliższych dwóch lub trzech lat Collias twierdzi, że planuje wykorzystać wygenerowane zyski do finansowania projektów wykorzystujących kompensację emisji dwutlenku węgla, ponowne zalesianie i biomasę, a także technologię wychwytywania dwutlenku węgla.

Korzystanie z pozytywnego podejścia skoncentrowanego na rozwiązaniach jest czymś, co jest coachem życiowym Pudźa McClymont zaleca również radzenie sobie z lękiem ekologicznym. „Przeformułuj ogrom zmartwień” – mówi McClymont. „Każda osoba może zrobić tylko tyle, a cokolwiek ty zrobisz, przyczyni się do zmiany”.

McClymont jest częścią Gen-X, ale jest bardzo dostosowana do stresu środowiskowego powodowanego przez sieci informacyjne i media społecznościowe. Zaprzestanie obserwowania niektórych kont i ograniczenie konsumpcji wiadomości to dobry pierwszy krok do zmniejszenia niepokoju.

Kiedy już zapanujesz nad tymi zmartwieniami, trener życiowy nakreśla kilka kroków, aby pozwolić sobie „odpuścić” resztę:

Bądź wdzięczny głośno za to, co osiągnąłeś. Zapisz osiągnięcia i fizycznie świętuj, być może z pamiątkową kolacją. Unikaj bycia „obudzonym”, ale bądź na bieżąco. W ten sposób możesz nadal doceniać bycie młodym, jednocześnie uznając możliwości, jakie masz, aby dokonać zmian w świecie.

Wraz ze zmianą klimatu pandemia pogorszyła również potrzebę ciągłego zajmowania się pokoleniem Z.

Samarasinghe, lat 21, właśnie ukończyła studia z nauk biomedycznych na Uniwersytecie Sussex, ale w obliczu jednego z najmniej finansowanych sektorów pracy w kraju i rosnącej presji ze strony przyjaciół, rodziny i Internetu, mówi, że czuje, jakby biegała brak czasu. „Myślę tylko, że muszę być zatrudniona” – dodaje.

Ankieta Deloitte wykazała, że ​​50% wszystkich przedstawicieli pokolenia Zer uważa, że ​​ich głównym zmartwieniem są perspektywy pracy i kariery.

Pandemia zmusiła również dwie trzecie respondentów do ponownej oceny swoich celów finansowych. Podczas gdy 5% przedstawicieli pokolenia Zer stwierdziło, że nie ma pewności co do przyszłej sytuacji finansowej przed pandemią, w tym roku liczba ta wzrosła do 13%.

Kulturę zgiełku można zdefiniować jako osobę przepracowaną i przekraczającą swoje fizyczne lub psychiczne granice, aby osiągnąć „cel” bogactwa i sukcesu.

Podobnie jak Samarasinghe, wydaje się, że wielu z pokolenia Zerów pasuje do tej kultury. Skupienie się na sukcesie oznacza zapomnienie o zachowaniu młodych lat. Deloitte poinformował, że wśród pokolenia Zerów, które nie wzięło urlopu w pracy, czterech na dziesięciu zdecydowało się pracować z ciągłym stresem.

„Czy mam wystarczające doświadczenie? Czy będę wystarczająco dobry? Jak mogę poprawić wygląd mojego CV?' To tylko niektóre z pytań przemykających przez głowę Samarasinghe.

Jej rodzice z pokolenia X, którzy przeprowadzili się do Włoch ze Sri Lanki, aby zapewnić lepszą przyszłość Samarasinghe i jej siostrze, cały czas opowiadają historie ze swoich młodych lat.

„Ze względu na to, co dla mnie poświęcili, nie miałam takich możliwości, by być młoda i zbuntowana” – zauważa. Zamiast tego czuje, że prowadzi wyścig, którego nigdy nie może wygrać, na polu, które jest niedofinansowane i nie było traktowane priorytetowo przez rządy aż do globalnej pandemii.

Teraz, półtora roku od wybuchu koronawirusa, awansowała na jeden z najgorszych rynków pracy w historii, czując się tak, jakby pandemia całkowicie pozbawiła ją młodości.

Jedynym sposobem, w jaki Samarasinghe mogła przypomnieć sobie, że ma 21 lat, jest zwracanie się do rówieśników i angażowanie się w czynności, które kochała jako dziecko. Jedną z głównych atrakcji blokady na początku tego roku była gra w piłkę nożną ze swoimi współlokatorami przez niekończące się godziny w ogrodzie.

„Czuliśmy się jak dzieci”, mówi ze śmiechem. „To było najlepsze, co czuliśmy od dłuższego czasu”.

Niektórzy przedsiębiorcy, tacy jak Collias i Wedderburn-Day, starają się, aby ich miejsce pracy było wspaniałe i wolne od niepokoju.

„Wielką rzeczą w prowadzeniu własnej firmy jest to, że można zainwestować w to, aby była zabawna”, mówi Wedderburn-Day. „To jest tego warte, dopóki ci się to podoba”.