Dlaczego legalizacja wspomaganego umierania jest tak kontrowersyjna?

Gdzie wspomagane umieranie jest legalne?

Ramy prawne dotyczące wspomaganego umierania różnią się na całym świecie.

Belgia, Kanada, Kolumbia, Luksemburg, Holandia i Szwajcaria zalegalizowały jakąś formę wspomaganego umierania, zezwalając na nią zgodnie ze ścisłymi ramami regulacyjnymi.

Ogólnie rzecz biorąc, w krajach tych wymaga się, aby potencjalny pacjent był zdrowy na umyśle, doświadczał nieznośnego cierpienia i przez pewien czas zmagał się z nieuleczalną chorobą, zanim będzie mógł poprosić o pomoc w zakończeniu życia.

W Stanach Zjednoczonych ustawodawstwo różni się w zależności od stanu. Wspomagane umieranie jest obecnie dozwolone w stanach takich jak Oregon, Waszyngton i Vermont, ale w innych stanach toczy się ciągła debata moralna, etyczna, religijna i społeczna na temat tego, czy taka usługa powinna być dostępna.

Tymczasem kraje takie jak Australia, Nowa Zelandia i kilka krajów europejskich – w tym Wielka Brytania – w dalszym ciągu prowadzą rozmowy na temat potencjalnej legalizacji, przy silnym wsparciu obu stron debaty.

„Jeśli będę wiedział, że w końcu przejmę kontrolę… to da mi pewien komfort, gdy będę żył z rakiem”@sophieRblake, która choruje na nieuleczalnego raka piersi, rozmawia @MrDanWalker o tym, jak z zadowoleniem przyjmuje plany Keira Starmera dotyczące zmiany prawa dotyczącego wspomaganego umierania, jeśli zostanie premierem. pic.twitter.com/qJap5uIhbd

— Wiadomości z kanału 5 (@5_Wiadomości) 13 marca 2024 r.

Jakie pojawiają się pytania moralne i etyczne?

Centralnym elementem debaty na temat umierania wspomaganego jest poważny konflikt między moralnością.

Jej zwolennicy argumentują, że jednostki mają prawo do autonomii nad własnym ciałem, szczególnie w obliczu rozdzierającego bólu i śmiertelnej choroby. Mówią, że nabożeństwo to stanowi opcję współczucia dla tych, których cierpienie stało się nie do zniesienia.

Jednocześnie przeciwnicy wyrażają obawy dotyczące erozji świętości życia i niezamierzonych konsekwencji, jakie może wyniknąć z legalizacji. Ostrzegają, że może to prowadzić do zmniejszenia zaufania do pracowników służby zdrowia, a jednocześnie zapoczątkować śliski spadek w kierunku eutanazji bez zgody.

Chociaż zwolennicy wspomaganego umierania powtarzają, że wprowadzone zostaną rygorystyczne gwarancje, krytycy przypominają ustawodawcom, że nadużycie władzy, przymus i manipulacja mogą mieć miejsce niezależnie od tego, czy środki te istnieją, czy nie.

Trochę się denerwuję tą całą sprawą „wspomaganego umierania”. Chociaż wolność wyboru jest czymś koniecznym, wyczuwam całą tę kwestię „dużego starzenia się populacji” i ten program nie jest przypadkowym tematem

— Rozczarowany Optymista (@disappoptimism) 13 marca 2024 r.

W miejscach, gdzie wspomagane umieranie jest legalne, pojawiają się doniesienia o starszych i marginalizowanych pacjentach, którzy odczuwali presję ze strony członków rodziny lub opiekunów, aby zakończyli swoje życie.

Takie przypadki przypominają o niejasnym obszarze pomiędzy indywidualną autonomią a presją ze strony zewnętrznych źródeł za kulisami.

Następnie pojawia się obawa, że ​​może zostać nadużycie. W krajach, w których wspomagane umieranie jest legalne, prośby napływają od osób, które twierdzą, że czują się ciężarem dla społeczeństwa, swoich rodzin lub rówieśników.

Scenariusz ten stanowi poważne wyzwanie etyczne, ponieważ zaciera się granica między prawdziwą autonomią a presją społeczną.

Zapoczątkowuje także debatę na temat tego, czy wspomagane umieranie powinno być przyznawane jedynie w przypadku skrajnego cierpienia fizycznego, czy też gdy pacjent doświadcza chronicznych problemów psychologicznych.

Przyznaję, że w każdym razie jestem przeciwny umieraniu wspomaganemu, ale w obecnym klimacie oszczędności, niedoborów opieki społecznej i presji na służbę zdrowia jest to naprawdę niebezpieczne. Spójrzcie na to, co wydarzyło się w Kanadzie – zabijanie ludzi jest tańsze niż ich wspieranie… https://t.co/X8T2CQaNE5

— Doktor Jo Kershaw (@mthr_jo) 13 marca 2024 r.

Ekonomia tego wszystkiego

Dostęp do opieki u schyłku życia często zależy od wielu połączonych czynników, w tym statusu ekonomicznego, wykształcenia i położenia geograficznego.

Ogólnie rzecz biorąc, dysproporcje w dostępie do opieki zdrowotnej i zasobów medycznych sprawiły, że zmarginalizowane populacje napotykają bariery w dostępie do wszelkich form opcji u schyłku życia. Jest to szczególnie widoczne w przypadku mieszkań, w których sektor opieki zdrowotnej jest sprywatyzowany.

Biorąc to pod uwagę, koszty związane z poddaniem się procedurom prawnym i uzyskaniem zgody lekarskiej na wspomagane umieranie mogą jeszcze bardziej pogłębić dysproporcje społeczno-ekonomiczne.

Jeśli wspomagane umieranie stanie się dozwolone, zastanawiam się, jakie stanowisko w tej sprawie zajmą firmy ubezpieczeniowe, ponieważ zazwyczaj nie płacą za śmierć w wyniku samobójstwa, więc czy umieściliby to pod tym samym hasłem?

— ⚒Nicola⚒ COYI (@PrettyBubbles65) 13 marca 2024 r.

Legalizować czy nie legalizować?

W miarę kontynuowania ogólnoświatowej dyskusji na temat wspomaganego umierania utrzymanie równowagi między współczuciem a ostrożnością wymaga chodzenia po cienkiej linii.

Jeśli tak się stanie, jasne jest, że kraje będą potrzebowały solidnych ram regulacyjnych. Ciągły dialog mający na celu zabezpieczenie i ochronę praw pacjentów ma również kluczowe znaczenie dla zapewnienia prawidłowego rozwoju prawodawstwa.

Wydaje się, że zawiłości tej debaty nie potęgują tylko złożone procesy stanowienia prawa lub różne perspektywy społeczne, filozoficzne i religijne, ale także dlatego, że dotyczy ona jednej rzeczy, w której wszyscy uczestniczymy: co to znaczy żyć i umrzeć z godnością.

Z tego powodu legalizacja wspomaganego umierania będzie prawdopodobnie nadal długą drogą w krajach, w których ideologie różnią się w zależności od osoby.